Άνεμος αδιαφορίας
δυνατός σαρώνει το περασμά του
Μερικά ζευγάρια μάτια
με κενό βλέμμα πέφτουν πάνω μου
Ίσως να ψάχνουν κάτι που δεν το περιμένουν
Στο μετρό στολισμένες καριολίτσες
γελάνε βλέποντας φωτογραφίες στο i-pad τους
Είναι βλέπεις παρασκευή και πρέπει να διασκέδασουν
Κανονικές ζωές σε μια άδικη ζωή
μπάσταρδες ψυχές σε μια μπάσταρδη εποχή
Χορεύουν το εγώ τους
μέσα απο το τέλος των χαμένων όνειρων τους
Επιμένω να παίζω ακόμα σε καθαρό πεδίο
με τόση όμως πουστιά τριγυρώ τι περιμένεις;
Ο μέντορας ποιητης αυτοκτονει
Ο δάσκαλος γίνεται κομματικός καθοδηγητής
Ο γιατρός συνταγογραφεί λάθος φάρμακα στους ασθενείς
και ο δικήγορος κάνει τον τρόμο νόμο
Όμως δεν ξανα πεθαίνω
δεν ξανα αφήνω το
λάθος να γινει ο κανόνας
Είμαι εδώ ζωντανός
γραφοντας ποίηματα
για εσένα που κάνεις
οτι δεν γνωρίζεις την είκονα
Είμαι ακόμα εδώ σε τούτη την αρένα
ροκάροντας στην σήψη
μετουσιώνοντας το
ψέμα σου σε αλήθεια
Αν δεν με νιώθεις
δοκίμασε χημεία
χάσου απο τον κόσμο αυτό
Άν όμως με νιώθεις και το βιώνεις
έλα να ουρλιάξουμε μαζι
μές στα μούτρα του κόσμου
Αδιάφορη και σκληρή
εύκολη όμως στο φιλί
Παζαρέυεις στα χαρτιά
τον έρωτα
Χάνεσαι μαζί μου
σε στενά της πόλης
Παλεύω να βγάλω άκρη
μέσα στο χαοτικό τέλμα
Μου λες πως όλοι ζητάν
κάτι απο σένα
μα το ξέρεις
αφού κατά βάθος
θέλεις να σε ζητάνε
Για αυτό δεν είσαι φτηνή...
Πολεμάς σε άγνωστα πεδία
η κοινωνία είναι γεμάτη παράξενα αιδοία
που ψαχουλεύουν την ύπαρξη
Με ρωτάς γιατί γράφω γράμματα
γιατί επιμένω να τραγουδώ
Δεν έχεις καταλάβει οτι ζώ
οτι ακόμα ελπίζω στο καλό
Ότι ακόμα φλέγομαι
πως ακόμα
ανθίζω
και πάντα μέσα απο του κόσμου το μπουρδέλο ανατέλλω
Μου λές οτι εισαι δίκοπο μαχαίρι
αλλα την ψυχή μου δεν έχεις τραυματίσει
Αντίθετα η δικιά σου κάθε βράδυ αιμορραγεί
Πολεμάς με λύσσα
σε άγνωστα πεδία
που δεν έχει σημασία
Ακόμα όμως και αν νικήσεις
τι θα αλλάξει;
Δεν θα έγραφα πολιτικό κείμενο αλλά νομίζω κάθε σοβαρός άνθρωπος που έχει καλλιτεχνικές τάσεις μπορεί να γράψει δύο η τρία λόγια για το θέμα που μας ταλανίζει.
Δεν μου αρέσει να κάνω σπέκουλα πάνω απο έναν νεκρό άγρια δολοφονημένο, αστό αφήσω στα βρώμικα κομματόσκυλα δεξια, αριστερά και απο το κέντρο.
Ο Φασισμός του κοινοβουλευτισμού γέννησε τον ναζισμό και τις χρυσές αυγές...οταν οι αγανακτισμένοι μουτζώναν στην πάνω πλατεία και έβριζαν τους αλήτες τους 300 κανεις δεν φαντάστηκε η δεν περίμενε οτι οι αγανακτισμένοι αυτοί θα γινόντουσαν σε ένα χρόνο μετά Ναζιστές!!!
Αντί λοιπόν ο πνευματικός κόσμος να προλάβει το κακό...έλεγε τις γνωστές παπαριές και έκανε αφ΄υψηλού κριτική.
Ο Ναζισμός μπήκε για τα καλά στην ζωή μας...ντύθηκε με την μάσκα του Πατριώτη που θα βγάλει την Ελλάδα εκτός μνημονίων και θα ανακτήσει ο Έλληνας τα παλια κεκτημένα του...
Γνωστή τακτική που γινεται σε κάθε χώρα που την εξαθλιώνει το κεφάλαιο(βλέπε Ρώσσικη Επανάσταση)
Αντί λοιπόν εμεις να το προσεξούμε το θέμα τι κάναμε...βάλαμε τα χεράκια μας και βγάλαμε τα μάτια μας...τώρα ειναι πολύ αργά, σκοτώθηκε ενα παλικάρι όπως σκοτώνονται και αλλοδαποι μετανάστες απο την ίδια συμμορία...τότε δεν ειδα την ίδια συγκίνηση οταν στα Πετράλωνα τάγματα εφόδου μαχαίρωσαν εναν Αφγανό που άκουσον άκουσον έκλεισε το δρόμο!!!
Πως ξελασπώνουμε το μέλλον....ο καθένας ας κοιτάξει το είδωλο του στο καθρέπτη ας δει την φάτσα του τέρατος και ας τον σπάσει...αρκεί να έχει τα κότσια αλλιώς ας βγάλει το σκασμό και να μην το παίζει υπεργνώστης των πάντων
Για αυτό Σιγά μην κλάψω, Σιγά μην φοβηθώ όπως έλεγε και ο Παύλος
Αποφάσισα να γράψω 34 συμβουλές διαστροφής προς νέους και παλιούς αυτοαποκαλούμενους ποιητές η τέλος πάντων άνθρωποι του πνεύματος και της παρανοήσης...
1.
Να μην έχεις έννοιες κάτω απο το κεφάλι σου... μονο πάνω.
2.
Να σκέφτεσαι οτι αυτοκτονεις κάθε μέρα πριν κοιμηθείς
3.
Να πίνεις μπύρα το καλοκαίρι και ρακί το χειμώνα
4.
Να πηγαινεις βόλτα με τα πόδια μετά την δύση του ηλίου η το ξημέρωμα
5.
Να ακούς τους άλλους ακόμα και αν λένε υπερβολές
6.
Να εκφράζεις τα συναισθήματα σου είτε στο χαρτί, είτε στον λόγο, ειτε με το σώμα
7.
Να βλέπεις πάντα την θετική πλευρά των πραγμάτων ακόμα και αν όλα ειναι σκοτεινα
8.
Να μην πηγαίνεις σε μαγαζια που πηγαίνουν διάσημες κουλτουριάρικες μορφές
9.
Να καταγράφεις τα όνειρα στο ημερολόγιο σου
10.
Να μην δινεις σημασία στην κοινωνία παρά μονο στον εαυτό σου
11.
Να πηγαινεις ταξίδια και να αλλάζεις συχνά παραστάσεις
12.
Να τρώς σκουπίδια και να τα μεταμορφώνεις σε τέχνη
13.
Να χαίρεσαι με την απώλεια ενός Έρωτα
14.
Να εισαι αυθεντικός αλλά οχι υπομονετικός...η ζωή ειναι τώρα εδώ και όχι αλλού
15.
Να μιλάς μονος σου για να καταλάβεις το τι κρύβεις μέσα σου
16.
Να μην σκέφτεσαι τον γάμο και την δέσμευση...αυτά έρχονται απο μόνα τους
17.
Να ζεις σαν μοναχός όταν πρέπει και όταν το απαιτούν οι συνθήκες
18.
Να μην ακούς τους ψαγμένους ηλίθιους του πνευματος
19.
Το να σε θεωρούν ταλέντο ειναι τιμή σου ειναι σαν να σε θεωρούν μαλάκα ενώ τους έχει γαμήσει το μυαλό
20.
Να ασχολείσαι με την Πολιτικη ενεργά και να το δηλώνεις...οχι όμως στα πλαίσια ενός κόμματος η ενός συνδικαλιστικού φορέα
21.
Μακριά απο κλίκες και λόμπι ανθρώπων που έχουν κοινά ενδιαφέροντα
22.
Μακριά απο τεκτονικές στοές και ομάδες που στηρίζονται απο αυτές
23.
Μακριά απο Γυναίκες και Άνδρες που έχουν στόχο να κάνουν καριέρα στο τομέα τους...ειναι άρρωστοι άνθρωποι που δεν βρίσκουν γιατρεία
24.
Μακριά απο καταχρήσεις όπως ψυχοτρόπες ουσίες και παραισθησιογόνα...τα ταξίδια αυτά ειναι πολύ επίκινδυνα για σένα φιλαράκο!!!
25.
Να αυτο σατυρίζεις τον εαυτό σου
26.
Να πολεμάς πάντα με το κεφάλι κάτω γιατι ψηλά αν το υψώσεις εισαι αβοήθητος...
27.
Να μην βλέπεις τηλεόραση
28.
Να μην ακους ραδιόφωνα που λένε μόνο ειδήσεις
29.
Να πηγαίνεις σε Θέατρα και Μουσεία και ας βαριέσαι ορισμένες φορές...
30.
Οταν εισαι στο πάτο τότε να το γιορτάζεις...πάντα μια πτώση πρέπει να γιορτάζεται
31.
Να σέβεσαι την εξουσία του Θανάτου
32.
Δεν θα παίρνεις ποτέ πίσω μια κουβέντα έστω και αν την είπες έτσι αβίαστα
33.
Να χαμογελάς στα μούτρα του κάθε ΕΓΩΠΑΘΗ αμήχανα και με χάρη
34.
Οταν σου δινούν συμβουλές να τους λές άνετα ένα φιλικό άντε γαμήσου!!!
Φόρεσε παπιγιόν όπως οι αρχοντάδες
και φτιαγμένος με λούσα
θαμπωνε τση κυράδες
Βρήκε ένα φιλο απο το Καταστάρι
Άγγελο τον λέγαν και είχε χάρη
Του έταξε πολλές συμφωνίες
Μετά όπου θα γίνει ο γαμός
θα πάρεις τους παράδες
Και ο γάμος έγινε μές στην χώρα
ηταν στημένη η νύφη και ο λαός
που έφερε τα δώρα
Έδωκε ο Γαμπρός
σε φίλους και γνωστούς τους
παράδες
Πάρε κόσμο φράγκα να έχεις να χαλάς
Η Ζάκυνθος θα γινει Παρίσι και μην σου πω
ανώτερη απο όλες τις πολεις της δύσης
Δεν πάει να έχουμε κρίση αλλοι φταίνε
οι προηγούμενοι για την κακή τους στύση
Ο Γαμπρός τώρα κουνιστός
φωνάζει και βρίζει
στα κανάλια βγάινει πρώτη μούρη
μόστρα δώσε γάμπρε μου
και show μεγάλο
να ξαναβγούμε δήμαρχοι για το φαγοπότι το μεγάλο
Ο ίδιος τυφλός με καταρράκτη πριν χρόνια
στρατό δεν πήγε, αντι να κάμει τον μουρλό
γιώτας τρελός να γινει δεν ειναι δά κακό
Με πλάτες ξένες μπορεί και εξουσιάζει
και τα λεφτά τα δικά μας στο πόκερ
τα ποντάρει
Για αυτό σου λεω Τραυλέ μου
τι να πω για τον Γαμπρό
και για αυτή την ιστορία
Αφήστε με έχω τα βάσανα τα δικά μου
Αλλοδαπός δεν ειμαι
δεν κάνω τον Κινέζο
Εγώ λιγο μούρλια έχω
και δεν κάνω σκοντό
Σας χαρίζω ένα τριανταφυλλό
και ένα γλυκό περγαμόντο
Αποχωρώ προς το παρόν
απο το Τζάντε
Πάω λίγο πιο
Βόρεια απο την Μακεδονία
Μέχρι να ξαναγυρίσω
διαδώσε φίλε μου Τραυλέ αυτή την ιστορία
του γαμπρού απο την παλιομερία
Διοτί ο Χειμώνας ανάμενεται βαρύς
και η άνοιξη έχει πολύ δρόμο ακόμη
Ελπίζω να τα ξανανταμώσουμε
Για νέους αγώνες για μια νέα Ρώμη
Διότι με τούτους τους γαμπρούς
απο όλες τις παλιομερίες
Έχουμε ξεχάσει όλοι
να πάρουμε ανα χείρας
τση κουνουπιδίες
Άσχημος
κόσμος!... ανήθικος!... σατανικά πλασμένος! εφώναξε ο
νέος, παρωδώντας το στίχο του Σολωμού.
–Μα εγώ δε θα το δεχτώ ποτέ! Σεις μπορέσατε να το
υποφέρετε, και σας θαυμάζω. Μα εγώ είμαι αλλιώτικος... Ποπολάρος.
Δε θα πεθάνω, αν δεν τους δείξω πως είμαστε τόσο άνθρωποι, όσο
τουλάχιστο κι αυτοί. Γρηγόριος Ξενόπουλος-Ο Ποπολάρος
Τα έλεγε ο Ξενόπουλος τα τραγουδάει ο dylan και το νόημα βρήκε ο Παύλος!!!
Το να εισαι χαοτικός δεν σημαίνει απαραίτητα οτι δεν ξέρεις ακριβώς που πατάς και βρίσκεσαι.
Δεν σημαινει βασικά να εισαι αυτό που νομίζεις...χαοτικός σημαίνει να ακολουθάς την ψυχή σου και να πηγαίνεις σε παλιά γνώριμα μονοπάτια, δύσβατα μεν αλλά αξιόπροσεκτα δε.
Πολλοι άνθρωποι βάζουν στόχους αρκετούς αλλά στην ουσία δεν πετυχαίνουν τίποτα...θέλουν πολλά και μένουν με τα θέλουν πάνω στο κεφάλι τους...όλο αυτο τους συντρίβει την ψυχή και το ειναι τους!!!\
Το μόνο πράγμα που θέλω ειναι να ζήσω και όχι να θελήσω...εκει ειναι το νόημα ενός χαοτικού!!!
Ακούω αρκετούς να μου μιλάνε για αγάπη, έρωτα και τέχνη τρείς σοβαρές έννοιες στην κοσμοθεώρηση του ατόμου, ομως αυτές οι τρείς έννοιες δεν έχουν ΚΑΝΕΝΑ απολύτο νόημα απο το άτομο διότι ο καθένας αλλιώς βιώνει την αγάπη, αλλιώς τον έρωτα και άλλιώς πράττει τέχνη!!!
Αρά δεν μπορούμε τόσο αβίαστα να βάζουμε δόγματα και θέσεις πάνω σε αυτές τις τρείς βασικές έννοιες της ζωής μας αλλά και του θανάτου.
Η οδός προς την ολοκλήρωση του ανθρώπου διέρχεται μέσα απο διαδικασίες και αυτές οι διαδικασίες απαιτούν ΠΟΝΟ, ΚΟΠΟ και ΤΡΟΠΟ
Αυτή η μόνη εξελεκτική διαδικασία λέγεται ΧΑΟΣ...που είναι ένας δρόμο άγνωστος που σε οδηγεί προς την γαλήνη και την ηρεμία!!!
Σκοπός ειναι το ταξίδι και όχι ο προορισμός έτσι δεν ειναι;
Δέξου λοιπόν το ΧΑΟΣ μέσα σου και θα μάθεις την πράγματική έννοια της Αγάπης, του Έρωτα και της Τέχνης!!!
ΥΓ
Πρόσεξε το ΧΑΟΣ δεν εναι επιστήμη και δεν έχει δεδομένα...οι επιστήμες αποτυγχάνουν όταν θεωρούν ότι δεν υπάρχει αναίτια κατάσταση!!!
Όταν θεωρείς τα πράγματα δεδομένα εισαι καμμένος απο χέρι
Για να μην μείνετε στο ίδιο έργο θεατές πορευτείτε προς το ΧΑΟΣ μέσα σας!!!
Μονορούφι κατέβασα το δηλητήριο.
-Τρισευλογημένη ας είναι η συμβουλή που μου δόθηκε! -Τα σωθικά μου
καίγονται. Του φαρμακιού η δύναμη τα μέλη μου πώς στρίβει,
ακρωτηριάζομαι, ισοπεδώνομαι. Πεθαίνω της δίψας, πνίγομαι, δε μπορώ να
φωνάξω. Τούτο μοιάζει με κόλαση, με αιώνιο βασανιστήριο! Δείτε τις
φλόγες πως θεριεύουν! Όπως μου πρέπει καίγομαι. Εμπρός, Διάβολε!
Αμυδρά μετανοημένος στράφηκα στο καλό και
στην ευτυχία, λύτρωση. Πώς να περιγράψω το όραμά μου, πυκνός της
κόλασης ο αέρας, δε χωράει ύμνους! Υπήρχαν μυριάδες χαριτωμένων
πλασμάτων, ένα αβρό κονσέρτο ιερής μουσικής, η δύναμη και η ειρήνη, οι
ευγενείς φιλοδοξίες, και δεν ξέρω τι ακόμα.
Ευγενείς φιλοδοξίες!
Αλλά είμαι ακόμα ζωντανός! – εάν
υποθέσουμε ότι η κατάρα είναι αιώνια! Βέβαια εάν κάποιος θέλει ν’
ακρωτηριαστεί, δεν είναι καταδικασμένος; Με φαντάζομαι στην Κόλαση,
επομένως είμαι. Τούτο είναι κατήχηση εν δράση. Είμαι δέσμιος του
βαπτίσματός μου. Γονείς μου, καταστρέψατε τη ζωή μου, όπως τη δική σας.
Αθώο μου αγόρι! – Η κόλαση δεν μπορεί να εναντιωθεί στους παγανιστές
-κι είμαστε ακόμα ζωντανοί! Αργότερα, οι απολαύσεις της καταδίκης θα
γίνουν βαθύτερες. Ένα έγκλημα, γρήγορο, θα μου επέτρεπε την ανυπαρξία,
σύμφωνα με το γράμμα του νόμου των ανθρώπων.
Σκάσε, σκάσε επιτέλους! Ντροπή και
κατηγόρια είναι όλα εδώ:- Ο Σατανάς που λέγει ότι η φωτιά είναι
τιποτένια, ότι ο θυμός μου είναι γελοίος και ανόητος, αρκετά!…-
Ψιθυριστά σφάλματα, μαγικά, ψεύτικα αρώματα, παιδαριώδης μουσικές- και
να σκεφτείς ότι κατέχω την αλήθεια, ότι αντικρίζω τη δικαιοσύνη:
Η κρίση
μου είν’ ορθή κι ακλόνητη, ένα βήμα πριν την τελειότητα…. Υπερηφάνεια.
Σφίχνεται το κρανίο μου. Έλεος! Κύριε, φοβάμαι. Διψώ, πόσο πολύ διψώ! Α!
νεότητα, χλόη και βροχή, η λίμνη στα βράχια, το σεληνόφως την ώρα που το καμπαναριό σημαίνει μεσάνυχτα… Ο διάβολος είναι στον καμπαναριό, εκείνη την ώρα! Μαρία, Αγία Παρθένε! - Φρικτή ηλιθιότητα.
Εκεί πέρα, δεν είναι εκείνες οι ευγενικές
ψυχές, που με επιθυμούν μετά μανίας;…Ελάτε…έχω ένα μαξιλάρι στο στόμα
μου, δεν μ’ ακούν, είναι φαντάσματα. Τέλος πάντων, ποτέ κάποιος δεν
σκέφτεται τους άλλους. Μην του αφήσετε να με ζυγώσουν. Το μόνο βέβαιο
είναι, ότι η σάρκα μου που καίγεται, αρχίζει να μυρίζει.
Οι παραισθήσεις μου είναι ατέλειωτες.
Αλλά αυτό το είχα πάντα: όχι άλλη πίστη στην ιστορία, λησμοσύνη στις
αρχές. Πρέπει να σιωπήσω: ποιητές και οραματιστές θα ζηλέψουν. Είμαι
χίλιες φορές πλουσιότερος απ΄ όλους και άπληστος όσο και η θάλασσα.
Α τούτο! το ρολόι της ζωής μόλις
σταμάτησε. Δεν ανήκω πια στον κόσμο – η θεολογία είναι ακριβής, η κόλαση
είναι βεβαίως εδώ κάτω- και απάνω ο παράδεισος – -έκσταση, εφιάλτης,
ύπνος σε πύρινη φωλιά.
Πώς το μυαλό περιπλανιέται άσκοπα στη
χώρα…Σατανά, Φερδινάνδε, τρέξτε με τους άγριους σπόρους …ο Ιησούς πάνω
σε βάτα πορφυρά πατά, μα δεν τα σπάζει … Ο Ιησούς βάδισε πάνω σε
τρικυσμένα ύδατα. Στο φως του φαναριού τον είδαμε εκεί, ολόλευκο, με
μακριά καστανά μαλλιά, να στέκει στην αναδίπλωση ενός σμαραγδένιου
κύματος.
Θα αποκαλύψω όλα τα μυστήρια: μυστήρια
θρησκευτικά ή της φύσης, του θανάτου, της γέννησης, του μέλλοντος, του
παρελθόντος, της κοσμογονίας και της ανυπαρξίας. Είμαι ο κύριος της
φαντασματογορίας.
Ακούστε!
Είμαι ταλαντούχος! Κανένας δεν υπάρχει
εδώ, και όμως υπάρχει κάποιος: Δεν θα ήθελα να σπαταλήσω το θησαυρό μου.
– Θέλετε νέγρικα τραγούδια, χορούς ουρί του παραδείσου; Θέλετε να
εξαφανιστώ, να καταδυθώ μήπως και το δαχτυλίδι ανακαλύψω; Το επιθυμεί κανείς; Χρυσάφι και γιατρικά θα φτιάξω.
Πιστέψτε με, η πίστη αποκαλύπτει, οδηγεί,
θεραπεύει. Ελάτε όλοι, ακόμα και τα μικρά παιδιά, – είθε να σας
παρηγορήσω, είθε να βγάλω την καρδιά μου για σας – η θαυμαστή καρδιά
μου! – Καημένοι μου άνθρωποι, ταπεινοί μου εργάτες! Δεν ζητώ τις
προσευχές σας, με την πίστη σας και μόνο, θα είμαι ευτυχής.
-Σκεφτείτε με, τώρα. Αυτή η μικρή πράξη
με κάνει να συγχωρώ τον κόσμο. Έχω την ευκαιρία να μην υποφέρω
περισσότερο. Η ζωή μου δυστυχώς, δεν ήταν παρά γεμάτη γλυκές
ηλιθιότητες.
Μπα! Ας κάνω όλες τις γκριμάτσες που μπορώ να σκαρφιστώ.
Σίγουρα, είμαστε εκτός κόσμου. Όχι πια
θόρυβος. Η αφή μου εξαφανίστηκε. A!, το κάστρο μου, η Σαξονία μου, το
δάσος μου με τις ιτιές. Δειλινά και πρωινά, νύχτες και μέρες….Πόσο
κουρασμένος είμαι!
Μου πρέπει μια δική μου κόλαση για το
θυμό, μια κόλαση για την υπερηφάνειά μου-και μια κόλαση για τα χάδια·
μια συμφωνία κολάσεων!
Πεθαίνω από πλήξη. Αυτό είναι ο τάφος απ΄
όπου βορά των σκουληκιών γινόμαστε, η φρίκη των φρικών! Σατανά,
κατεργάρη, θες να με διαλύσεις με τις γοητείες σου. Απαιτώ. Απαιτώ να με
διαπεράσεις μ’ ένα δικράνι, να με κατακάψεις.
A! Για να ξαναγεννηθώ! Για να κοιτάξουν
επίμονα τις παραμορφώσεις μας. Και αυτό το δηλητήριο, και αυτό το φιλί,
το χίλιες φορές καταραμένο! Η αδυναμία μου, και η σκληρότητα του κόσμου!
Θεέ μου, έλεος, κρύψε με, αρρωστημένος αμφιφέρομαι! Κρύβομαι, κι όμως
δεν είμαι.
Είναι η φωτιά π’ ανασηκώνεται με τους καταραμένους.
Κάποτε το ειχε πει οτι όσα αγαπάμε ειναι οτι πολεμάμε
Κάποτε την ειχα δει σε μια πλατεία θαρρώ ήταν κάποιος χαμένος
μάης
Η διαδρομή πάντα μικρή η απόσταση πάντα μεγάλη
Καλή μου δεν ξέρω αν μας βρούν εκεί και του χρόνου
Ο έρωτας μας ειναι ματαιόδοξος όμως ξέρεις οτι ειναι αληθινός.
Στέκει εμπόδιο το είδωλο το μεγάλο
ο μεγάλος ψεύτης όλου του κόσμου
ο Γυάλινος καθρέπτης
Αγάπησε το είδωλο και μην σε νοιάζει σου λέει μέσα σου
μα εγώ δεν αγαπώ κανένα είδωλο πια...
Σπάσε τους καθρέπτες και τις ανάγκες του
Διάλεξε το δρόμο το πιο μικρό και τον πιο δύσκολο
Διότι αν μπλέξεις σε μακρινές διαδρομές θα μου χαθείς
Θα κλαίς σε ξένα μαξιλάρια και θα κοιτάς με απορία το ειδωλο σου
Ποια αγάπη και ποιό δάκρυ τότε θα σε νιώσει
Όσες φορές το προσπαθεις παντά θα βρίσκεις κάποια άλλη
Στέκει εμπόδιο το είδωλο το μεγάλο
ο μεγάλος ψεύτης όλου του κόσμου
ο Γυάλινος καθρέπτης
Πρίν χρόνια θαρρώ θα ταν το 2008
Είχα φάει ένα κόλλημα με ένα ποδήλατο που πήγαινε πέρα δώθε
Ανέμελο μεν αλλά επίκινδυνο για μένα δε
Η καρδιά χάθηκε ανάμεσα στα μάτια της
Θυμάμαι και γελάω με τον εαυτό μου
Να γυρνάω τρελαμένος ψάχοντας για αυτό το ποδήλατο μές στην Χώρα
Την είδα προσφατα(πριν έξι μήνες) αλλά χωρίς ποδήλατο
Προβληματισμένη γερασμένη και αδιάφορη
Λέω τι διάολο άλλαξε...θυμάμαι που μου έλεγε περί αντίληψης
Έλεγε ότι ήθελε πάντα να φεύγει αλλά όμως εκει μένει
Έλεγε οτι η Θάλασσα της δίνει πνοή αλλά ειναι έξω απο τα νέρα τώρα
Εγώ περαστικός ήμουν και της αφιέρωνα μικρά στιχάκια έξω απο το σπίτι της
δανειζόμενος μια ατάκα απο τον Άκη θα πώ αυτό μονάχα σαν συμπεράσμα απο την όλη φάση
Τα λάφυρα και την κάβλα θα το κράτησω μόνο για πάρτυ μου
Για να θυμούνται οι ανέραστοι το τι μας αξίζει στον έρωτα ειναι μια έννοια
ανύπαρκτη στην ψυχή των φοβισμένων
Τώρα δίχως φόβους αλλά με πάθος ξεκινάω για ένα άλλο ταξίδι σε άγριες θάλασσες
Ίσως να σε συναντήσω ισως σε προσπεράσω αλλά θα θυμαμαι οτι δεν έγινε ποτέ το κορμί που θα με ζέσταινες
Τρέξε τώρα και να κράτας πάντα την συμβουλή του Καπετάνιου!!!
Δεν θέλω καταφύγιο στην αγκαλιά μου Ειπε και είχε φύγει μακριά και εγώ το πέρασα για χαζο για μια ακόμη τρολια Έτσι τα πέταξε όλα μακρια Έπρεπε να το ειχα παραδεχτεί οτι πρέπει να τα πετάξω όλα μακριά δεν υπάρχει αγάπη και έρωτας που δεν πονά Ο καθένας κάνει συμβάση ορισμένου χρόνου για να περνάει καλά Για αυτό πέταξε μακριά εκείνα που σε ενοχλούν και κάνε την αρχή πάρε ένα ταξί και πήγαινε βόλτα Άλλαξε χώρα και μέρος Πήγα Βερολίνο και μετα επέστρεψα Σόφια Η μουσική με συνοδέυει καθώς χάνεσαι απο την σκέψη μου μακρια Μαίος 2009
Αυτός ο τόπος δεν έχει βγάλει μόνο σκατά αλλά και μεγάλες προσωπικότητες όπως ο ποιητης Ανδρέας Κάλβος ένας επαναστατικός ποιητης που έδωσε το αίμα του ενάντια στην τυρρανία.
Μέσα απο τα σπουδαία ποιήματα του έδωσε μια μεγάλη ώθηση στον επαναστατικό αγώνα της υπόδουλης Ελλάδος.
Η πρόσφορα του μεγάλη και σημαντική έχοντας μια δική του προσέγγιση επηρεασμένη απο τα κινήματα του δυτικού κόσμου
Ιδού ορισμένα σπουδαία ποιηματα που ακόμα ανατριχιάζουν!!!
Τα ηφαίστεια
Αυγεριναί τού ηλίου ακτίνες, τι προβαίνετε;
Τάχα αγαπάει να βλέπει έργα ληστών
το μάτι των ουρανίων;
Κάποτε περπάτησα στο δρόμο
Πάτησα κάτι σκατά και είπα
ω τι θάυμα
Αυτά τα σκατά μου θυμίσαν την αλήθεια
που κάποιοι αποφεύγουν να πούνε
Λένε οτι είχα εξουσία και οτι με ψάχνουν
να με βρούνε
Κατί τζιμάνια που σπάνια απο μπροστά λένε
θα με βρούνε γιατί δεν έχουν τι να πούνε
Λένε οτι έκλεψα και οτι γάμησα
κάποτε τις δικές τους Θείες και Μάνες
Οτι μπήκα ακάλεστος στις νύχτες στα σπίτια τους
και τους πήρα αυτό που κάποτε ειχαν κρυφό.
Κάτι αλάνια που έχουν μορφή τράγου
Νομίζω οτι μένουν στην απάνω μερία του
Πλάνου
Έχουν βαλθεί να με τρελάνουν και να με συγχίσουν
Αλλά το ξύλο που θα φάνε απο κάνενα
άλλο μπράβο δεν θα το βρούνε...
Μου λένε κάποιοι μην τολμήσεις να τα βάλεις Γιαννάκη μαζί τους
Μα εγώ έχω μια μούρλια που και να ήθελα ειναι πολύ αργά
να την γιάνό
Με τα σκατά και τους βλάκες πάντα να τα βάζω...
΄Ξεκινάει πόλεμος και πάρτε τουφέκια και όπλα
διότι τα σμπάρα που θα πέσουν μέχρι το 14
θα θυμισουν κάτι απο Ρεμπελιό των Ποπολάρων
Πάρτε θέσης και πουτάνες βγείτε απο τα κρεβάτια σας
Γιατί γυρέυω αίμα και
μερικες σένιες κωλοτρυπίδες καλές για να ζεσταθώ
Και τώρα που μου έδωσαν την ευκαιρία πρέπει
να το εκμεταλλευτώ
Για αυτό οταν στην Χώρα περπατώ να έχουν τον νού
τους μήπως τους συναντήσω
γιατί του τράγου την μόρετα του θα ήθελα να ξεσκίσω
και με τα άντερα μια νεκρής ΓΙΔΑΣ να τα στολίσω...
Έχω κι εγώ για τα πάντα
την προσωπική μου μικρή γνώμη και μικρή άποψη
Όμως δεν πρέπει να την ξεστομίζω
γιατί γίνεται σφαίρα, που καρφώνεται στην καρδιά του «ειδικού».
Για κανέναν δεν είναι «σωστό», να πυροβολώ το «σωστό».
Ακόμα και αυτός ο τραγικός κλόουν του καθρέπτη,
που μάταια προσπαθεί να κάνει ό,τι κάνω,
μου λέει ότι πρέπει να τις κρατήσω μέσα μου
ώσπου να γίνουν αμέτρητες οι γνώμες και οι απόψεις,
και με όλες αυτές, να φτιάξω ένα μεγάλο λάθος
.
Γιατί, όπως πιστεύει αυτός ο αποτυχημένος,
το πιο πολύ που μπορεί η αγάπη,
είναι να κάνει τις λέξεις να εκτοξεύονται σα σφαίρες,
ενώ το λάθος
κάνει τις σφαίρες να λυτρώνουνε σα λέξεις.
Σε μια εποχή που ο καθένας κοιτάει την πάρτυ του, που ο φόβος του έχει γινει καθεστώς και η κατάθλιψη έχει γινει κάτι το φυσιολογικό το μόνο καταφύγιο θα ειναι η ποιήση και εδώ σε αυτό το χώρο που θα μπαίνεις θα βλέπεις και θα ακούς λέξεις-στιχους που θα έχουν άλλο νοήμα απο αυτό που δίνει η μίζερια σου και η θολή ξεπεσμένη καθημερινότητα σου...
Δεν ξέρω αν τα καταφέρω αλλά θα το παλέψω να κάνω την ποιήση μέρος της ζωής σου...σαν ένα χάπι που πρέπει να το πάρεις πρωί-μεσημέρι και βράδυ
Για αυτό ξεκινάμε με τον τίτλο του ιστολόγιου που έχει σαν θέμα το Χαός που το συναντάμε στον Ησιοδο στην Θεογονιά Πρώτιστα Χάος γένετο και η φράση επαναεισαγόμενη στα νέα ελληνικά αποδόθηκε με το "εν Αρχή ην το Χάος". Το "ην"υιοθετήθηκε κατά πάσα πιθανότητα σε αντιστοιχία με το "Εν Αρχή ην ο Λόγος" από το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο."
Ολα λοιπόν απο καπου ξεκινάν και αυτή η αρχή ειναι το ΧΑΟΣ.