Μικρά χαρούμενα άλογα

Ο ποιητής αποφάσισε να αυτοκτονήσει
Περνάν άδικα τα χρόνια είπε
Θυμήθηκε τους Χειμώνες στο νησί
Που περνούσαν ήρεμα με την
άγρια κατάρα του καιρού

Όμως σκέπτηκε οτι οι καλύτερες μέρες θα ξαναέρθουν
σαν μικρά  χαρούμενα άλογα 

Πέρασαν κάτι μήνες ο ποιητής
Ξύπνησε απο το λήθαργο του
Είδε ενα επεισόδιο απο το Family Guy
Γέλασε λίγο με το πικρό χαμόγελο

Διάβασε ένα βιβλίο με παλιά παραμύθια
και έπεσε πάνω σε ένα νανούρισμα

 Τα μικρά άλογα γελάνε όταν κατεβαίνουν απο το βουνό
ξυπνάνε μέσα απο το κενό που βουλιάζει η ψυχή
και κάθε δευτερόλεπτο θα ορίσουν μια νέα ζωή

Kοιμήσου τώρα μικρό μου άλογο.
και στα όνειρα σου θα ανατείλει ο ήλιος

Κοιμησου ξανά μικρό μου άλογο
ο κόσμος φεύγει απο τα μάτια
Στα όνειρα θα υψώσεις την γροθιά
έχοντας τον κόσμο δικό σου

Κοιμήσου τώρα μικρό μου άλογο
το ξύπνημα θα ναι κάπως απότομο
 

Πατρίδα

Χάρτινή μέρα
σε μια παραλία άδεια

Απορώ γιατί εισαι εδώ
 στην άμμο του χρόνου
δεν υπάρχουν σημάδια 
που πάς μικρέ μου νάυτη
που ζητάς κάτι τόσο αστείο;

Θα μπεις στην σειρά να κάνεις
μια ακόμα αγγαρεία 

Χάρτινη μέρα σε μια σκηνή άδεια
θέατρο του δρόμου πάντα εντός νόμου
για να φυλάξεις μια πατρίδα αστεία

Δίχως  ταυτότητα επειδή την κράτησαν στην πύλη
 μια ανθρωπότητα  ανεύ  ουσίας
κηδεία ηρώων που τους τίναξε βλήμα
μην φοβάσαι θα κριθεί ο αγώνας ατο νήμα

Χάρτινη μέρα και δέξου το Θείο

Αγάλματα διχως ουσία υψώνονται απο την εξουσία

Νέος παραλογισμός μιας κοινωνίας 

που ματώνει δίχως νόημα

Μια θητεία ακόμα και μια μέρα

για να καταλάβω ακόμα

τι σημαίνει Πατρίδα


Αφιερωμένο σε οσους ακόμα υπηρετούν και θα υπηρετούν την Πατρίδα
Γιάννης Γάσπαρος

Αισθητική

Φυλάξου γελοίε
υπάνθρωπε και μίζερε

Που μόνο να κρίνεις
γνωρίζεις

Έρχεται κύμα μεγάλο
που θα σε βουλιάξει

Μιλάς για ποίηση,
για τέχνη και κουλτούρα

Γράφω για πόνο
αγάπη και μαστούρα

Μιλάς για πολιτισμό.
τέχνη και βιβλία

Η κοινωνία σε έχει απομονώσει
αυτή ειναι η δική σου τιμωρία

Η αισθητική σου ειναι του πρωκτού
και έχει λιγότερη αξία απο την ρίψη ενός
αυγού

Η αγάπη σου έχει μίσος
ενώ η δικιά μου έχει πάθος

Κάνω συνέχεια λάθος αλλά το χαίρομαι
την ζωή έχω μάθει αλλιώς να την γεύομαι

Προτιμώ να ειμαι πίσω στην λάσπη και στην βρώμα
παρά στην καθαρότητα και την μιζέρια
 να ειμαι όπως εσύ
ένα ζωντανό πτώμα

Αθήνα 
06.08.14

Το μέλλον(αφιερωμένο στην μόδα)

Σε ειδα να με ρωτάς
γιατί πονάς

Σε ειδα στου στρέφη μόνη
το κενό να γυρνάς

Μου θύμισες τραγούδι άγριο
του Πρίγκηπα Παύλου

Όμως ο φόβος δεν παέι στα  στενά
Κρύβεται καλά σε εικόνα ψηφιακή

Το μέλλον προβλέπεται χλωμό
σαν την νεολαία που ζεί με ωμό
ρεαλισμό

Η πάλη

Τίποτα δεν ειναι τυχαίο
Ουτέ εύκολο
ουτέ μπορείς να το πεις
και σπουδαίο

Έκανες εσύ το χρέος
χωρίς να το παίξεις
ωραίος

Μές στην θολή πραγματικότητα
μια εικονική μηδενικότητα

Η θάλασσα άγρια και τα πουλιά
θλιμμένα παύουν να τραγουδούν

Για αυτό χρειάζεται πάλη
γιατί οσο γυρνάει η γή
τίποτα δεν θα μείνει σε
σταθερή πορεία

Συμμαχίες

Κάποιοι προσπαθούν να μας πείσουν
ότι μπορούν να μας εξυπηρετήσουν

Είναι τόσο τσάμπα μάγκες
που μας πείθουν οτι νοιάζονται
 για τις δικές μας ανάγκες

Για το καλό μας νοιάζονται
και για αυτό παλεύουν

Για αυτό μας μοστράρουν
 την άσχημη μάσκα τους

Για τις εκλογές θέλουν να φιγουράρουν

Συμμαχίες κάνουν ματαίως για λίγη ουσία
Αυτα τα τζιμάνια θέλουν λίγη εξουσία

Τι να την κάνεις την εξουσία
Αν δεν έχεις παλέψει, ματώσει και λιώσει στην αγγαρεία...

Σας αφήνω λοιπόν να χαθεί τε
στην φτωχή σας ανυπαρξία

Την ψήφο μου μην τολμήσετε
να μου την ζητήσετε με την καμία

2 ποιήματα για το χάος του έρωτα

Ένα δικό μου ποίημα(επηρεασμένο απο ένα τραγούδι του Nick Cave) και ενα φοβερο ποίημα της νέας ποιήτριας Νεφέλης Ανδριανού

Έρωτας μέχρι το τέλος του κόσμου

Με ένα τσιγάρο στο στόμα διαβαίνω τις λεωφόρους

Περιμένω να σε δω μοναχός χωρίς σημαία στο χάρτη

Προσμονή καινούργια σαν πρώτη ημέρα στο σχολείο

Το πρώτο μάθημα της αγάπης

Ο έρωτας δύσκολος και ακαταλαβίστικο μερικές φορές  το άγγιγμα του

Όμως εγώ δίχως σύνορα και στρατό ας χαθώ  μαζί σου 

Περπατώ αυτή την χαμένη λεωφόρο και όπου μας βγάλει

Με ένα τσιγάρο στο στόμα σε μια πόλη που σκοτώνει

Αστυνόμοι, διαδηλωτές και χιλιάδες παλιάτσοι

Τι να ξέρουν  από έρωτα βρέ  αγάπη ;

Τι να γνωρίζουν από πάθος όταν το χρήμα τον εαυτό τους

σκοτώνει

Τι να γνωρίσουν από μακελειό και λάθος

οταν ζουνε πίσω από την ματαιοδοξία 

Βάζουν ταμπέλες βιτρίνες πολύφωτες

Κόκκινες καρδούλες και αμέτρητα  δωράκια

Ο έρωτας αγάπη 

δεν είναι καραμέλες και λουλουδάκια

Δεν είναι άγιοι και δαίμονες 

της κάθε ιστορίας

Είναι το  χάος 

ο  πόλεμος 

και η  τραγωδία

Είναι τα σώματα

ενωμένα 

άγνωστα 

χαμένα

Ενωμένα μέχρι 

το τέλους του κόσμου

Μέχρι να σπάσουμε 

τα κρανία μας 

Μέχρι την στιγμή 

που οι πόλεις

θα ναι άδειες 

Πυρηνικές καταστροφές θα έχουν ισοπεδώσει την Γη

Ο Αρμαγεδδών θα ναι παρών 

Και εμείς μέσα απο τις φλόγες και τα χαλάσματα

Θα ειμαστε μαζι μέχρι το τέλος του κόσμου

Θα ‘ρθεις μια μέρα – Νεφέλη Ανδριανού

Θα ‘ρθεις μια μέρα του Απρίλη,

στο βλέμμα μου να χαθείς,

θα μ’ αγκαλιάσεις νοερά,

στα χρώματα εκείνης της αυγής.

 Θα ‘ρθεις, το ξέρω μιαν ημέρα,

όμορφη σαν τη ζωή,

και θα ναι όλα ευτυχισμένα,

λες και θα γίνεται γιορτή.

Το χέρι μου θ’ αγγίξεις,

και θα χαθούνε τα παλιά,

θα μείνει η ελπίδα,

μαζί μας συντροφιά.

Θα ν’ η όψη σου περήφανη,

καθώς θα με κοιτάς,

απ’ την πρώτη μας στιγμή,

έτσι απλά θα μ’ αγαπάς.

Δεν θα θέλω να ξημερώσει εκείνη η νύχτα,

που κοντά σου θα ‘μαι,

μα σαν χωρίσουμε,

με τη σκέψη σου,

θα γλυκοκοιμάμαι.

Θα ναι έρωτας αληθινός,

θα μοιάζει με παντοτινή λιακάδα,

στου μυαλού τα μονοπάτια,

δεν θα υπάρχουν πια σκοτάδια.

Θα ‘ρθεις με μια ντροπή,

γλυκιά στο πρόσωπό σου,

να μοιραστείς τη νιότη σου,

και κάθε τι δικό σου.

Και όταν θα σου κρατώ το χέρι,

θα ναι σαν στην ψυχή μου

να σε πηγαίνω,

εκεί που άλλες αγάπες,

έπαψα από καιρό να οδεύω.

Θα είναι τα βήματά μας,

μεθυσμένα φιλιά,

στης θάλασσας την άμμο,

τα πόδια μας γυμνά.

Και η αγκαλιά σου θα ν’ η ίδια η ευτυχία,

που κάθε άνθρωπος θα ζηλέψει,

θα επιθυμεί βαθιά,

κάτι από εμάς να κλέψει!

Το ποίημα αντλείται από το βιβλίο » Στα άδυτα του πόνου και της ψυχής» από τις Εκδόσεις Παρασκήνιο.

Διαβάστε περισσότερα στο: http://ithaque.gr/tha-rtheis-mia-mera-nefeli-andrianou/#.Uv2L1mJ_uKk | Ithaque

Περι γιόγκας και πνευματικής ανάτασης

Ένα κείμενο μη ποιητικό αλλά έχει να κάνει με το πνεύμα!!!

Έχει γινει τση μόδας αυτούς τους χαλεπούς καιρούς η γιόγκα και τα κόλπα της Ανατολής, να γυμνάζεις το σώμα σου και το πνεύμα με βάση κάποιες αρχαίες ανατολικές φιλοσοφίες και σκέψεις!!!

Δεκτόν ο καθένας μπορεί να εκγυμνάζει το πνεύμα και την ψυχή του όπως μπορεί, επίσης μπορεί άνετα να το καταστρέψει!!!

Δεν θα παρέμβαινα εαν δεν έβλεπα ορισμένους γνωστούς και γνωστές να προσπαθήσουν να με πείσουν για το πως ανεβαστική ειναι η γιόγκα και για το πως σε κάνει άλλον άνθρωπο.
Πόσο γινεσαι κοινωνικά αποδεχτός κάνοντας γιόγκα και πως επιτέλους βρίσκεις τον χαμένο εαυτό σου(λές και πιστέυεις οτι όντως τον έχεις χάσει).

Μας έχουν βάλει σε ενα τριπάκι το όποιο εκτός του ότι ειναι ηλίθιο ειναι επικίνδυνο, η κοινωνία μας περνάει ενα απλό μήνυμα δεν αξίζω, δεν μετράω πρέπει να ψοφήσω νωρίτερα της ώρα μου.

Όσο μεγαλώνει ο άνθρωπος και βλέπει αυτό το πράγμα και την ζούγκλα που επικρατεί τριγύρω του, προσπαθεί να βρει τις άμυνες και ακολουθεί διάφορα πράγματα, είτε ενα κόμμα, είτε μια τέχνη, είτε μια τακτική τέσπα

Αυτό ειναι λογικό, όμως κάποια στιγμή υπάρχουν και μερικά πράγματα που έχουν σαν σκοπό να σε εξαπατήσουν πνευματικά και σωματικά

Η γιόγκα παίζει ενα ρόλο τέτοιο να ανεβάσει την χαμένη αυτοπεποίθηση του κόσμου που τρώει κατατραπές απο γύρω του...με ένα μέλλον ζοφερό και μίζερο νομίζει ότι κάνοντας γιόγκα και τρώει πιο υγεινά θα λύσει το πρόβλημα του

Το τριπάκι περιλαμβάνει
Γυμναστήρια, καλλιτεχνικές και καλά ομάδες, ζωοφιλία και άλλα πολλά  ακόμα και στάρ λανσάρουν την γιόγκα σαν ένα φυσικό ναρκωτικό που θα σε κάνει να αισθάνεσαι καλά και να περνάς καλά μέσα απο την γενική μιζέρια!!!

Ρώτησα ποσο κάνει ένα μάθημα γιόγκας και μου ειπαν  50 ευρώ...καθήστε γαμώ την πουτάνα μου που πάτε με τέτοια κρίση και δίνεται 50άρη για να κάνετε αναπνοές και διανοητικές σκέψεις!!!

Αυτά τα κάνω και μόνος μου πίνοντας διάφορα πράγματα(κυρίως... τσίπουρο και ρακί!!!)
Ξέρεις τι διανόηση και τι χαλάρωμα  κάνει το πιώμα(άλλη φάση ρε παιδι μου ανοίγει ο εγκέφαλος!!!) ειδικά εαν έχεις καλή παρέα και μουσική το πρόβλημα αμέσως λύνεται...

Ούτε γιόγκες, ουτέ υγεινές διαστροφές και ουτέ τίποτα...απλά πράγματα χωρίς φιλοσοφίες και λοιπές πράξεις.

Ένα είδος κοινωνικής αποχαύνωσης που μας αποδεικνύει οτι αφού πεθάναν πλέον οι ιδέες και το πολιτικό σύστημα ειναι σε κώμα(κλινικά νεκρό) τότε πως μπορούμε να αποκοιμήσουμε τον λαό και την ευγενή μάζα, με τι άλλο με την γιόγκα και την υγεινή  διαστροφή!!!

Της μόδας ειναι και η ζωοφιλία να έχουμε μέσα στο σπίτι μας αρκετούς  σκύλους και  γάτες να πηγαίνουμε σε Gala, να ανεβάζουμε φώτο στο fb και γενικά ολοι ρε παιδι μου να την βρίσκουμε πιο άνετα.

Τα ζώα δεν μας φταίνε βέβαια, ειμαι της άποψης οτι τα ζώα καλύτερα να μένουν σε μεγάλους χώρους όπως μια μεγάλη αυλή αλλα απορώ πως ζει  σε διαμέρισμα 40τμ σκύλος!!!

Ειναι εγκληματικό και για τον σκύλο αλλα και για τον άνθρωπο...

Λοιπόν ακούστε  δεν ξέρω εαν ζείτε εδώ στον Πλανήτη Ελλάδα...αλλά να σας θυμίσω  οτι  έχουμε 1,5 εκατομμύριο άνεργους, μια κοινωνια που τρέφεται απο τα σκουπίδια, άστεγους που κοιμούνται έξω στο κρύο, καθημερινά φαρμακονήσια με μετανάστες να δολοφονούνται ασύστολα και διάφορα άλλα κόλπα!!!

Δεν ξέρω εαν ειμαστε σε φάση να είμαστε σε Νιρβάνα την στιγμή που ο διπλανός μας δεν έχει να φάει και τινάζει τα μυαλά του στον αέρα, βέβαια ο καθένας έχει το δικαίωμα να κάνει οτι γουστάρει  μα τον Βούδα δεν σας κριτικάρω αλλα σας παρακαλώ μην μου το παίζεται όμως υπεράνω και ευαίσθητοι αράχτε στο καναπέ σας κάνετε τις γιόγκες και βγάλτε το σκασμό!!!

Αφιερωμένο το παρακάτω  άσμα του Γιάννη Αγγελάκα σε όλους τους εναλλακτικούς με τση γιόγκες και άλλες παπαροφιλοσοφιες

Ξυπνάτε πριν ειναι άργα ρεεεεεεεεεεεεεεεε

Ψάχνω αφέντη να τον πείσω
ψάχνω τσίρκο να με πάρει
εγώ που'λεγα θα ζήσω
σαν ελεύθερο λιοντάρι

Κι άντε τώρα τι να κρύψω
που με πήρανε χαμπάρι
το μυαλό μου αν δεν ζαλίσω
όπου να'ναι θα κλατάρει

Φέρτε ντρόγκες,φέρτε χόρτα
φέρτε χάπια και σιρόπια
δε θα μείνει εδώ απόψε
κάτι που εγώ δεν το 'πια

Εγώ που έβλεπα μονάχα 
μέσα κι έξω μου καθρέφτες
κι ήμουνα ο πιό ωραίος
ο πιό ψεύτης μες στους ψεύτες

Τώρα πιά παρακαλάω 
να εξαφανιστούν να σπάσουν
και τα μάτια μου για λίγο
ότι βλέπουν να ξεχάσουν

Εγώ που έμοιαζα με λύκο
πεινασμένο στο σαλόνι
κι άφηνα την αφεντιά μου
να την κυβερνά η οθόνη

Τώρα πιά παρακαλάω 
να εξαφανιστεί να σπάσει
και τον καναπέ μου κάποιος 
στη φωτιά να τον πετάξει

Ντρόγκες
Γιάννης, Όλγα,Νίκος
Ντρόγκες
Γιώργο,Νίκο,Παύλο
Ντρόγκες
(Αυτές ήταν κυρίες και κύριοι
οι σημαντικότερες ειδήσεις της ημέρας
απο το καλό μας κανάλι
Απο εμάς καλή σας νύχτα
και καλό ΞΕΝΕΡΩΜΑ)

Το νησί

Αν θα τραγουδούσα
θα έγραφα στιχάκια διάφανα

Αν θα γινόμουν καλλιτέχνης
θα ημουν ο Ρεμπώ
διαπερνώντας μια ολόκληρη εποχή
στην κόλαση

Ομως δεν ειμαι κανένας
και αυτό είναι μεγάλη
τιμή και δόξα

Αν ημουν μαθηματικός
θα ημουν ο La Place

Θα έγραφα εξισώσεις
για την ανικανοποιητή ψυχή

Αν ημουν σεισμός
θα βύθιζα τούτο το μίζερο νησί
που επίτηδες σε δύο πλάκες
προσπαθεί να ακροβατεί

Μεταξύ καλού και κακού

Όμως αυτό το νησί είμαι εγώ
Ε μεις είμαστε το νησί

Άραγε υπάρχει αυτό το νησι;

Καθώς αναρωτιόμουν με πήραν τηλέφωνο
Το νησι όσο μακρια και αν ειμαι... πάντα με καλεί

Pleven
3.2.14

Αφιερωμένο το ποίημα στο Τζάντε που τα
χρόνια μου πάντα ναυαγούν στις ξέρες του

Ρώσικη Ρουλέτα

Είδα τα μάτια σου
γεμάτα πάθος

Να παρακαλάς για λίγο ακόμα

Μωρό μου πρέπει να κυνηγηθούμε
στην λάσπη λέγοντας
ψέμματα ο ένας στον άλλον
Κλασσική ατάκα μιας άγριας εφηβείας

Ύστερα ξανά είδα τα μάτια σου
γεμάτα φθόνο

Πέρασαν τα χρόνια βλέπεις
μεγαλώσαμε γίναμε σκιές

Που ειναι καιρός που παίζαμε ρώσικη ρουλέτα
για να μάθουμε τον θάνατο απο πρώτο χέρι


17.1.14
Αθήνα