Λόγια του Θρήνου και της Φωτιάς

Όπου και αν κοιτάξεις βλέπεις στάχτη
η φωτιά δεν άφησε τίποτα
Παντού πτώματα ένα με την στάχτη
Γυναίκες, παιδιά και γέροι μές στα κάρβουνα

Όπου και αν κοιτάξεις βλέπεις την ζημιά
Η φύση κλαίει και εσένα μαυρίζει η ψυχή σου

Ω Πατέρα ειμαι τόσο χάλια
γιατί η φωτιά να καίει τα πάντα...

Ποιος κριτής και αποφασίζει το ποιος θα
σωθεί και θα μείνει;

Απάντηση μάλλον δεν θα δώθει

Όπου και αν κοιτάξεις βλέπεις στάχτη
Τι θα γινει με ρωτάς;

Απάντηση μάλλον δεν θα δωθεί
Ξέρεις οτι ειναι αργά να
ψαχνεις απαντήσεις μέσα στα χαλάσματα

Για αυτό αλαφροίσκιωτος θα γινω
και θα χαθω μές στο θρήνο

Οι γυναίκες και οι άντρες σε μια άλλη
διάσταση  θα με βλέπουν

Να τραγουδάμε μαζί λόγια αγάπης και
σεβασμού

Λαικη ποιήση για ΓΙ.ΔΑ και τα γιδάκια

Κάποτε περπάτησα στο δρόμο
Πάτησα κάτι σκατά και είπα
ω τι θάυμα

Αυτά τα σκατά μου θυμίσαν την αλήθεια
που κάποιοι αποφεύγουν να πούνε

Λένε οτι είχα εξουσία και οτι με ψάχνουν
να με βρούνε

Κατί τζιμάνια που σπάνια απο μπροστά λένε
θα με βρούνε γιατί δεν έχουν τι να πούνε

Λένε οτι έκλεψα και οτι γάμησα
κάποτε τις δικές τους Θείες και Μάνες
Οτι μπήκα ακάλεστος στις νύχτες στα σπίτια τους
και τους πήρα αυτό που κάποτε ειχαν κρυφό.

Κάτι αλάνια που έχουν μορφή τράγου
Νομίζω οτι μένουν στην απάνω μερία του
Πλάνου
Έχουν βαλθεί να με τρελάνουν και να με συγχίσουν
Αλλά το ξύλο που θα φάνε απο κάνενα
 άλλο μπράβο δεν θα το βρούνε...

Μου λένε κάποιοι μην τολμήσεις να τα βάλεις Γιαννάκη μαζί τους
Μα εγώ έχω μια μούρλια που και να ήθελα ειναι πολύ αργά
να την γιάνό

Με τα σκατά και τους βλάκες πάντα να τα βάζω...
΄Ξεκινάει πόλεμος και πάρτε τουφέκια και όπλα
διότι τα σμπάρα που θα πέσουν μέχρι το 14
θα θυμισουν κάτι απο Ρεμπελιό των Ποπολάρων
Πάρτε θέσης και πουτάνες βγείτε απο τα κρεβάτια σας

Γιατί γυρέυω αίμα  και
μερικες σένιες κωλοτρυπίδες καλές για να ζεσταθώ

Και τώρα που μου έδωσαν την ευκαιρία πρέπει
να το εκμεταλλευτώ 
 

Για αυτό οταν στην Χώρα περπατώ να έχουν τον νού
τους μήπως τους συναντήσω
γιατί του τράγου την μόρετα του θα ήθελα να ξεσκίσω
και με τα άντερα μια νεκρής ΓΙΔΑΣ να τα στολίσω...

Μια μέρα λογική(μέσα στην φυλακή)

Μια μέρα λογική(μεσα στην φυλακη)

Βλέποντας το μέλλον
άσχημο και μαύρο
κρίνοντας αυτά που διαβάζω
στο κένο όλα τα πετάω

Λαικισμός και γνώση γινονται ένα
δύναμη ειναι να μην γνωρίζεις πλέον
οσα λιγότερα τοσα καλύτερα
γράφοντας ποιήματα άδεια

και η άλλη να μου λεει
 περνάει μια μέρα λογική
και ο κόσμος να γυρνάει απο την αρχή

Κάποια μέρα που δεν θα ειναι λογική μωρό μου
ισως ξαναβρούμε την αρχή
Ελεύθεροι θα ξαναχτίσουμε όσα κάψαμε

 Θα βγούμε στην εξοχή βόλτα οταν ο χειμώνας πάψει
και θα μου λές οτι όλα τα άσχημα πέρασαν

Μέχρι τότε θα μένω κλειστός στο κελί

γράφοντας ποιήματα άδεια
και η άλλη να μου λεει

οτι περνάει μια μέρα λογική
και ο κόσμος να γυρνάει πάλι απο την αρχή

Ρόζ σύννεφα ψέμματος

Βλέπω τους μετανάστες να πεθαίνουν στους δρόμους
Στο θησείο έπεσε ενας στις γραμμές μετά απο καταδίωξη

Το θύμα πεθανε απο ηλεκτροπληξία πάνω στις ράγες

Ο καιρός αλλάζει τι σε νοιάζει μου λές;

Ροζ σύννεφα παντού σε μια μιζέρια φωτεινής ανάτασης
και έρχονται σκοτεινές εποχές που θα ζητιανεύεις για ένα κρυφό φιλί

Θα μου μιλάς για θαύματα και εγώ δεν θα μπορώ να πιστέψω πουθενά

Μαύρες εποχές με θανάτους βιαστικούς

Ποίος άραγε θα αντέξει σε αυτό το χαμό και ποιός θα βγεί χαμένος και πιο ηττημένος

Πρόσωπα βασανισμένα παιδιών που μισούν τους γονείς του
έχουν μάθει να μισούν και να εκτελούν διότι το μίσος ειναι πιο εύκολο απο την αγάπη

Όταν το ψέμμα γινει θεσμός και η παρανομία εξουσία
τότε μην εκπλαγείς
που θα βρέχει σφαίρες αντί για φιλιά

Ρόζ σύννεφα παντού του ολοκαυτώματος και του ψέμματος