Πρίν χρόνια θαρρώ θα ταν το 2008
Είχα φάει ένα κόλλημα με ένα ποδήλατο που πήγαινε πέρα δώθε
Ανέμελο μεν αλλά επίκινδυνο για μένα δε
Η καρδιά χάθηκε ανάμεσα στα μάτια της
Θυμάμαι και γελάω με τον εαυτό μου
Να γυρνάω τρελαμένος ψάχοντας για αυτό το ποδήλατο μές στην Χώρα
Την είδα προσφατα(πριν έξι μήνες) αλλά χωρίς ποδήλατο
Προβληματισμένη γερασμένη και αδιάφορη
Λέω τι διάολο άλλαξε...θυμάμαι που μου έλεγε περί αντίληψης
Έλεγε ότι ήθελε πάντα να φεύγει αλλά όμως εκει μένει
Έλεγε οτι η Θάλασσα της δίνει πνοή αλλά ειναι έξω απο τα νέρα τώρα
Εγώ περαστικός ήμουν και της αφιέρωνα μικρά στιχάκια έξω απο το σπίτι της
δανειζόμενος μια ατάκα απο τον Άκη θα πώ αυτό μονάχα σαν συμπεράσμα απο την όλη φάση
Τα λάφυρα και την κάβλα θα το κράτησω μόνο για πάρτυ μου
Για να θυμούνται οι ανέραστοι το τι μας αξίζει στον έρωτα ειναι μια έννοια
ανύπαρκτη στην ψυχή των φοβισμένων
Τώρα δίχως φόβους αλλά με πάθος ξεκινάω για ένα άλλο ταξίδι σε άγριες θάλασσες
Ίσως να σε συναντήσω ισως σε προσπεράσω αλλά θα θυμαμαι οτι δεν έγινε ποτέ το κορμί που θα με ζέσταινες
Τρέξε τώρα και να κράτας πάντα την συμβουλή του Καπετάνιου!!!
