Κρύα νύχτα του δεκέμβρη
περπατόντας μονάχος
Άνεμος αδιαφορίας
δυνατός σαρώνει το περασμά του
Μερικά ζευγάρια μάτια
με κενό βλέμμα πέφτουν πάνω μου
Ίσως να ψάχνουν κάτι που δεν το περιμένουν
Στο μετρό στολισμένες καριολίτσες
γελάνε βλέποντας φωτογραφίες στο i-pad τους
Είναι βλέπεις παρασκευή και πρέπει να διασκέδασουν
Κανονικές ζωές σε μια άδικη ζωή
μπάσταρδες ψυχές σε μια μπάσταρδη εποχή
Χορεύουν το εγώ τους
μέσα απο το τέλος των χαμένων όνειρων τους
Επιμένω να παίζω ακόμα σε καθαρό πεδίο
με τόση όμως πουστιά τριγυρώ τι περιμένεις;
Ο μέντορας ποιητης αυτοκτονει
Ο δάσκαλος γίνεται κομματικός καθοδηγητής
Ο γιατρός συνταγογραφεί λάθος φάρμακα στους ασθενείς
και ο δικήγορος κάνει τον τρόμο νόμο
Όμως δεν ξανα πεθαίνω
δεν ξανα αφήνω το
λάθος να γινει ο κανόνας
Είμαι εδώ ζωντανός
γραφοντας ποίηματα
για εσένα που κάνεις
οτι δεν γνωρίζεις την είκονα
Είμαι ακόμα εδώ σε τούτη την αρένα
ροκάροντας στην σήψη
μετουσιώνοντας το
ψέμα σου σε αλήθεια
Αν δεν με νιώθεις
δοκίμασε χημεία
χάσου απο τον κόσμο αυτό
Άν όμως με νιώθεις και το βιώνεις
έλα να ουρλιάξουμε μαζι
μές στα μούτρα του κόσμου
Αθηνα 12.12.13
