Οι Σαδιστές

Μεγαλώνει η ανασφάλεια
κλειδώνει η  ψυχή

Ξεκινάν τάγματα
μίσους για πορεία

Φοράνε στολή και χαιρετούν
Όλοι σε μια παράταξη
Όλοι σε μια γραμμή
Παράγγελμα στρατιωτικό

Τους αποκαλούν οι ανόητοι νικητές
κάποιοι ακόμα και απελευθερωτές

Όμως δεν έχουν ψυχή
το γνωρίζεις καλά αυτό

Δεν τους νοιάζει πως αισθάνεσαι εσύ
Μόνο να τιμωρούν όποιον είναι διαφορετικός

Τι είσαι εσύ μαύρος;
Στον καιάδα
Τι είσαι εσύ δημοκράτης;
Θα σε σφάξουμε

Αυτοί είναι οι Σαδιστές
οι σύγχρονοι υβριστές της Πολιτείας

Πρέπει να γιατρέψουμε
την άρρωστη ψυχή τους

Σιγά μην κλάψω κουφάλες

Δεν θα έγραφα πολιτικό κείμενο αλλά νομίζω κάθε σοβαρός άνθρωπος που έχει καλλιτεχνικές  τάσεις μπορεί να γράψει δύο η τρία λόγια για το θέμα που μας ταλανίζει.

Δεν μου αρέσει να κάνω σπέκουλα πάνω απο έναν νεκρό άγρια δολοφονημένο, αστό αφήσω στα βρώμικα κομματόσκυλα δεξια, αριστερά και απο το κέντρο.

Ο Φασισμός του κοινοβουλευτισμού γέννησε τον ναζισμό και τις χρυσές αυγές...οταν οι αγανακτισμένοι μουτζώναν στην πάνω πλατεία και έβριζαν τους αλήτες τους 300 κανεις δεν φαντάστηκε η δεν περίμενε οτι οι αγανακτισμένοι αυτοί θα γινόντουσαν σε ένα χρόνο μετά Ναζιστές!!!

Αντί λοιπόν ο πνευματικός κόσμος να προλάβει το κακό...έλεγε τις γνωστές παπαριές και έκανε αφ΄υψηλού κριτική.

Ο Ναζισμός μπήκε για τα καλά στην ζωή μας...ντύθηκε με την μάσκα του Πατριώτη που θα βγάλει την Ελλάδα εκτός μνημονίων και θα ανακτήσει ο Έλληνας τα παλια κεκτημένα του...
Γνωστή τακτική που γινεται σε κάθε χώρα που την εξαθλιώνει το κεφάλαιο(βλέπε Ρώσσικη Επανάσταση)

Αντί λοιπόν εμεις να το προσεξούμε το θέμα τι κάναμε...βάλαμε τα χεράκια μας και βγάλαμε τα μάτια μας...τώρα ειναι πολύ αργά, σκοτώθηκε ενα παλικάρι όπως σκοτώνονται και αλλοδαποι μετανάστες απο την ίδια συμμορία...τότε δεν ειδα την ίδια συγκίνηση οταν στα Πετράλωνα τάγματα εφόδου μαχαίρωσαν εναν Αφγανό που άκουσον άκουσον έκλεισε το δρόμο!!!

Πως ξελασπώνουμε το μέλλον....ο καθένας ας κοιτάξει το είδωλο του στο καθρέπτη ας δει την φάτσα του τέρατος και ας τον σπάσει...αρκεί να έχει τα κότσια αλλιώς ας βγάλει το σκασμό και να μην το παίζει υπεργνώστης των πάντων


Για αυτό Σιγά μην κλάψω, Σιγά μην φοβηθώ όπως έλεγε και ο Παύλος

Ωδή στην ταπεινή πόρνη του σοσιαλισμού

Ω ταπεινή πόρνη
πόσο δέχτηκα το
ηχηρό το ράπισμα σου

Ω ταπεινή πόρνη
με υπομονή
εξευμένισες
τα άγρια μέσα μου θηρίο

Ω ταπεινή πόρνη
μούσα
των Οκτωβριανών αγώνων

Με κόκκινο αίμα
έθιξε το ψέμα

Σήκωσες τις πέτρες καταπάνω τους
Ξηλώνοντας τις βρώμικες ηθικές αξίες

Έδωσες νέο νόημα
στην δημοκρατία

Αλλά αυτό μέχρι να γεννήσεις
νόθους γιους που θα στέλνουν
τα συντρόφια τους σε μια παγωμένη
Σιβηρία

Είσαι εκτός γραμμής
πρέπει να αποβληθείς
από την κοινωνία

Τι είσαι  συ ποιητής;
Κατευθείαν στην εξορία

Τώρα οι απόγονοι σου
ξεπουλιούνται στην μαφία

Ναρκωτικά
Γυναίκες και Όπλα

Οτιδήποτε φτηνό και καλό
μπορείς να βρεις

Ω ταπεινή πόρνη
σε βλέπω που σε ξεσκίζουν
με μανία και απορώ

Πως ακόμα το επιτρέπεις;
Πώς ακόμα δεν θα παράγεις ιστορία;
Πώς σιωπάς όταν παγώνουν οι άστεγοι στην Σόφια
Όταν εξεγερμένοι αυτοκτονούν  σε λευκά κελιά

Για πόσο ακόμα θα σκύβεις το κεφάλι στην αδικία
Έρχεται Χειμώνας το ξέρω, πάλι θα έρθει το χιόνι

Μήπως φυσά ξανά αέρας για να κοκκινίσουμε  την πλάση...

Ώ ταπεινή μούσα της Ελευθερίας
έγινες πόρνη κατακτημένη
 άλλα όχι ατιμασμένη