κυνηγημένος απο τις γνωστές
αγωνίες
Μια πεταλούδα πέταξε
προς εμένα
Την ρώτησα πως γινεται
και εσύ να πετάς
πάνω απο την μιζέρια;
Μου ειπέ τότε κάτι λόγια
που δεν τα περίμενα
απο μια πεταλούδα
Πάντα να αγωνίζεσαι
για το άριστο
Πάντα να πιστεύεις
στο απροσάρμοστο
Πάντα να τσακίζεις
αυτό που σε συνθλίβει
Έχεις μια αγωνία
το ποιος εισαι
και που πας
Πάντα θα σε κυνηγάει
ο φόβος του θανάτου
Εσάς τους ανθρώπους
σας φοβίζει η ζωή
Πιέζεις τον εαυτό σου
ο χρόνος ο χαμένος
Μα τίποτα δεν έχει
να πει και αυτός
ο καημένος
Καμια μάχη ακόμη
δεν δόθηκε
Μην κλαίς μου λέει
διότι τα δάκρυα
χωρίς κόπο
δεν πιάνουν φίλε
τόπο
Την είδα πέταξε
μακριά
σαν όνειρο
έφυγε μακριά
ανοιγοκλείνοντας χαρακτηριστικά
τα μικρά της φτερά
Ένιωσα χαρά που
είδα αυτό το θεάμα
